اثرمحافظتی پاراآمینوپروپیوفنون (papp) در تغییرات فرایند اسپرماتوژنز در اثر تشعشعات گاما در موش صحرایی بالغ

پرتوهای یون­ ساز با نفوذ به بافت­های بدن موجب آسیب و حتی مرگ سلول و بافت می ­شوند. تزریق ترکیبات محافظ پرتوقبل ازپرتوگیری موجب کاهش اثرات زیان­ آور اشعه می ­شود. هدف از این تحقیق بررسی اثرات تشعشعات گاما بر فرایند اسپرماتوژنز در موش صحرایی بالغ و نقش پارا آمینوپروپیوفنون به ­عنوان محافظت­ کننده است. papp به ­صورت داخل صفاقی در سه دوز 40، 20، 10 میلی­ گرم بر کیلوگرم، نیم ساعت قبل از تابش اشعه ­ی گاما (2گری) تزریق شد، حیوانات پس از 3روز کشته شده و پس از بیرون آوردن بیضه حیوانات و عملیات مربوط به آماده­ سازی اسلاید و مطالعه­ آن ­ها، تعداد سلول­ های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت اولیه، اسپرماتید، اسپرم، بینابینی و سرتولی مورد بررسی و شمارش قرار گرفت. یافته­ ها نشان داد که در گروه تیمار با اشعه گاما با شدت 2 گری، تعداد سلول­ های اسپرماتوگونی، اسپرماتید، اسپرم، سرتولی، بینابینی، در مقایسه با گروه کنترل به­ صورت معنی ­دار (0/05>p) کاهش یافت. در حالی­ که در تعداد سلول­ های اسپرماتوسیت اولیه گروه تیمار با گاما در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معنی­ داری (0/05>p) مشاهده شد. در پایان، گروه تیمار با papp و تشعشعات گاما این عوارض را نشان نداد و عملکرد papp به ­عنوان یک محافظت­ کننده به­ خوبی مشخص شد. به نظر می­رسد papp با کاهش اکسیژن­ رسانی و ایجاد هیپوکسی، سلول­ ها و بافت­ ها را از اثرات زیان­بار رادیکال های آزادکه تحت تأثیر تشعشعات گاما حاصل می­ شوند حفظ می­ کند.